از : مهندس حمیدرضا ضیایی

پیش از صنعتی شدن مرغداری در ایران زنان نقش به سزایی در پرورش طیور در مقیاس کوچک  (خانگی ) داشتند و عمدتا پرورش مرغ های خانگی توسط زنان انجام میشد.باصنعتی شدن مرغداری و رکود پرورش مرغهای خانگی بدلایل مختلف نظیر ورود بیماریهای طیور به کشور و در نتیجه کاهش جمعیت مرغ های بومی  – مهاجرت روستائیان به شهر ها و …….. در عمل تا حد زیادی موجب خروج زنان از دایره پرورش طیور گردید.
با احداث واحد های جدید مرغداری در کشور از حدود 30 سال قبل بدلیل بکار گیری مردان جهت احداث واحد های فوق بعد از ساخته شدن واحد های مرغداری از همان مردانی که در مرحله ساخت حضور داشتند برای پرورش طیور نیز استفاده میشد و این سنت تاکنون نیز در کشور ما رواج دارد.
در سال های اخیر بدلیل هجوم نیروی کار به بازار های مختلف کار. صنعت مرغداری نیز بعنوان یکی از بازار های کار موثر در کشور تعداد زیادی از نیرو های جویای کار را جذب نموده است که در این میان زنان بطور گسترده در قسمت های مختلف مشغول به کار شده اند و در بسیاری از موارد گوی سبقت از مردان نیز ربوده اند.
زنان بدلیل بهره مندی از روحیات خاص نظیر دقت  – ظرافت – تمایل به پاکیزگی – داشتن حس مادری و …… در واحد های مختلف در صنعت مرغداری نظیر سالن های پرورش و کارخانجات جوجه کشی توانایی های خود را به اثبات رسانده اند.بویژه در رده کارشناسی انقلاب بزرگی شده است و امروزه شاهد حضور گسترده کارشناسان دامپروری زن در واحد های مرغداری میباشیم.

از آنجائیکه اینجانب در بازدید های مختلف که از واحد های مختلف مرغداری داشته ام کمابیش با برخی مشکلات زنان در این واحد ها آشنایی دارم به منظور راحتی بیشتر خانم ها در محیط کار مواردی به شرح زیر پیشنهاد میگردد.
1- حتی الامکان از خانم ها برای کار های سبک نظیر دوره پرورش جوجه ها استفاده شود و از بکار گیری آنها در قسمت های خشن نظیر کارخانه خوراک که به نیروی بدنی بیشتری احتیاج دارد  استفاده نشود.
2- بکار گیری خانم ها در قسمت هایی نظیر درجه بندی تخم مرغ و یا جوجه با توجه به دقت نظر آنها بسیار سودمند میباشد.
3- در صورتیکه از زنان در واحد های پرورش استفاده میگردد حتما از یک و یا دو کارگر مرد جهت انجام کار های سنگین نظیر جابجایی گونی های دان و غیره استفاده گردد.
4- در واحد های بزرگ بهتر است که سرپرست تعدادی پرسنل زن نیز از بین زنان شاغل در آن واحد انتخاب گردد.حتی الامکان از بکار گیری سرپرست مرد برای زنان اجتناب گردد.
5- ساعات ورود و خروج پرسنل زن به گونه ای باشد که به زندگی شخصی آنها لطمه ای وارد نکند و حتی الامکان از زنان بعنوان شیفت شب استفاده نشود چون به کرات دیده شده است که تردد زنان در هنگام شب در مزرعه موجبات ترس آنها را فراهم کرده و راندمان کاری آنها را کاهش میدهد.
6- سیستم قرنطینه زنان از مردان جدا باشد.
7- قرنطینه از چفت و بست های مناسب برخوردار باشد.
8- در طراحی حمام معیار های لازم در نظر گرفته شده و دقت نظر کامل به عمل آید.
9- لباس های مناسب و پوشش کامل در اختیار پرسنل زن گذاشته شود.
10- برای راحتی بیشتر زنان محل غذاخوری و یا استراحت آنان بطور جداگانه احداث گردد.
11- با توجه به روحیه مسئولیت پذیری بالا در زنان از آنها در رده های مسئولیتی در واحد های مرغداری استفاده گردد.
12- در صورتیکه خانم های شاغل در مرغداری فرزند شیر خوار دارند امکانات لازم جهت تغذیه نوزاد آنها فراهم گردد (رعایت قوانین کار در مورد زنان شیرده ) و همچنین در مورد خانم های باردار نیز قوانین رعایت گردد.